Thee rituelen en gebruiken

Japan

De Japanse theeceremonie staat voor eenvoud, zuiverheid en eenheid met de natuur. Tot op de dag van vandaag worden deze rituelen nog beoefend. Het dagelijkse theezetten en –drinken wordt getransformeerd in een mindfulle ervaring.
Een Japanse theeceremonie kan 4 tot 6 uur duren, en is een spirituele oefening in aandacht, harmonie, reinheid en bewustzijn. Om een japanse theeceremonie te mogen verzorgen, moet je in de leer bij een theemeester. Het is een strenge opleiding.
De Japanse theeceremonie blinkt uit in soberheid. Alleen de hoogstnodige materialen zijn aanwezig, de bewegingen van de theemeester zijn minimaal en doelmatig.
De thee die gebruikt wordt is altijd Matcha.
Tegen de tijd dat de genodigden een slokje van de thee krijgen, is deze al lang koud geworden. Het gaat dus helemaal niet om het drinken van de thee, maar om het bereiden van een kopje thee te verheffen tot kunst en tot een schouwspel waar je ‘zen’ van wordt.

China

Het doel van de Chinese theeceremonie, de ‘gong fu cha’, is compleet anders dan bij de Japanse.
Hier omvat het geen strak omschreven, vaste regels.
Het gaat vooral om de gezelligheid en het samenzijn, maar er zit wel nog een filosofisch tintje aan.
Chinezen geloven dat de theeceremonie bijdraagt tot een lang en gelukkig leven in goede gezondheid. Het helpt bij het ontwikkelen van vreugde, eerlijkheid en vrijheid.
Vaak wordt poederthee gebruikt, maar al evenzeer vind je Chinese theeceremonieën met bladthee.
De gastheer/vrouw zit achter een dienblad met mooie handgemaakte kopjes en kannetjes. Het eerste aftreksel van de thee wordt onmiddellijk afgegoten, zodat de thee ‘schoon’ is. De oudere personen worden eerst bediend, en de gastheer of –vrouw drinkt pas wanneer iedereen een slokje heeft genomen.

Engeland

Engelsen starten de dag met een ‘early morning tea’. Dit is een thee die ze nuttigen in bed, voordat ze echt opstaan, bedoeld om wakker te worden en kracht te verzamelen voor de dag die komt.
Na het ritueel van krant uit de bus halen, wassen en kleden, volgt het ontbijt, vergezeld van een ‘breakfast tea’, een vrij moutige thee (met scheutje melk).
Na een dagje werken, als het nog te vroeg is om te gaan eten, neemt een Engelsman een kopje thee met een hartig hapje, de ‘five o’clock tea’ of ‘afternoon tea’. Voor dit moment van de dag wordt meestal gekozen voor een kwaliteitsthee, vol van smaak en licht zoet. Het is meestal ook een moment om bij te praten met vrienden, een sociale gebeurtenis.
Veel hotels en tearooms bieden zo’n moment aan, wat ze ook wel ‘High tea’ noemen. Een uitgebreide variant waarbij verschillende versnaperingen worden aangeboden, samen met de thee.
Als afsluiter van het diner neemt hij nog een kopje milde thee, om de maag wat tot rust te brengen.

Marokko

Dit land kent een nog heel jonge theecultuur.
Thee wordt een hele dag door gedronken, vnl groene thee.
De meest gedronken thee in Marokko is muntthee, een infusie van pepermunt, met een groene thee als basis.
Theeglaasjes worden ingeschonken met de theepot hoog boven de glaasjes. Dit laatste in bedoeld om een mooi schuimlaagje op de thee te krijgen, en het zorgt ervoor dat de geur van de thee door de hele ruimte wordt verspreid.

Frankrijk

In tegenstelling tot de Engelsen, die hun thee thuis drinken, gaan de Fransen uit om thee te drinken in hotels en theesalons die speciaal gewijd zijn aan deze gewoonte.
Parijs wordt dan ook aanschouwd als de Europese hoofdstad van de theesalons.

India

Thee in Indie noemt ‘chai’. In het westen wordt deze naam gebruikt voor een zwarte thee, die gearomatiseerd is met allerlei specerijen.
Officieel noemt dit drankje (Masala Chai), meestal bereid in warme melk.

Afghanistan

Afghaanse thee is thee die verbonden is met de nomaden.
Thee werd er in theehuizen geschonken, grote tenten in open lucht, de Tchaikhana, waar men blootvoets binnenging, en waar dorpelingen en nomaden elkaar ontmoetten. Meestal zijn er optredens van muzikanten en zangers.

Turkije

Voor de turkse thee-zet-methode geldt dat iedere familie zo zijn eigen recept heeft.
Daar de kunst van het theezetten veel aanzien heeft in Turkije, krijgt iedere jonge vrouw die gaat trouwen les in het theezetten.
De theepot die door de meeste Turken wordt gebuikt, is de Caydanlik, een gecombineerd systeem van theepot en theeketel, waarin meestal een heel sterk brouwsel wordt geproduceerd, dat naar believen in het theeglas kan worden aangelengd met water.

Rusland

In Rusland drinken alle mannen, vrouwen en kinderen elke dag thee.
Bijna iedereen heeft thuis een ‘Samovar’ staan, een glanzend koperen theeketel met een kraantje. Boven de ketel staat een kannetje waarin een sterk concentraat thee wordt gezet (en bewaard). Het hete concentraat wordt aangevuld met water uit de kraantjes. Zo kan iedereen de gewenste theesterkte bepalen.

Tibet

In Tibet is het aanbieden van een kopje thee een manier om te begroeten, respect te betuigen en een gastvrij onthaal te geven.
Tibetanen drinken vooral zwarte en postgefermenteerde thee (theetegels), die meestal uren staat te sudderen. Lekker pittig.
Omdat thee vroeger meer werd gezien als een voedingsmiddel dat kracht moest geven aan degenen die elke dag zware fysieke arbeid moesten verrichten, werden er dingen aan toegevoegd.
Zo drinken ze ‘jakthee’, thee met zout en een botermelkachtige substantie, of met de melk van een dri, een vrouwelijke jak.
Niet alleen jak wordt toegevoegd, maar ook specerijen en granen.
Tibetanen drinken heel veel thee (tot 30 kopjes per dag), en gieten hun thee meermaals op.